Akti lij, ij nav ájggá, báhtjasj, guhti åroj avta bájkátjin muhtem rijkatjin. Sån lij sierralágásj báhtjasj, guhti oalle dábálasj vegajn viesoj. Sujna lidjin moadda siesá, muohtá, goaske, tjietje, iege ja æddnu,
ja vil moadda oarbbenbiele ja vielljabiele. Ienemusá sijás dábálattja lidjin, valla akta muohtá lij vehik ietjálágásj. Báhtjasj oalle buoragit lijkkuj ietjas muohtáj, dan diehti gå dát muohtá tjabu stågaj, lávloj ja geldulasj subttsasijt subtsastij divna birra ma lidjin suv birra. Muohtá ittjij goassak subttsasijt lågå muhtem subtsasgirjes, danen gå sujna lidjin divna dá subttsasa ietjas oajve sinna. Lidjin subttsasa majt sån bånij tjáppa hievnneværmátjijda, ma silbbahárppon slierggijin bæjvádagán. Dan diehti báhtjasj ittjij hievnijs balá. Suv mielas hievnnevierme nav tjáppaga lidjin, sierraláhkáj mannela gå lij rássjodam. Dalloj degu diamánntan slierggij bæjvádagán. Gå báhtjasj muohtájnis miehtsen váttsatjij, muohtá agev sunji subtsastij prinsaj, prinsessaj, ihtjaj, gadnihij ja jahtos jubmelij birra. Sierraláhkáj javlaj ájge.

Det var en gang for ikke så veldig lenge siden, at det bodde en liten gutt i ei lita bygd i et lite land. Han var en spesiell liten gutt i en helt normal familie. Han vokste opp i en storfamilie med mange fettere og kusiner, men også mange tanter og onkler. Noen av tantene og onklene var helt ordinære tanter og onkler, med unntak av en litt annerledes tante. Han likte denne tanten veldig godt, fordi hun både -lekte, sang og fortalte spennende historier om alt rundt seg. Hun leste dem aldri fra en eventyrbok, for hun hadde alle disse historiene inne i hodet sitt. Det var historier som ble spunnet som flotte spindelvev, som blinket som sølvtråder i solskinnet. Det var derfor gutten ikke var redd for edderkopper. Han syntes spindelvev var så vakkert, spesielt etter at det hadde regnet. Da blinket det som diamanter i solen.
De gangene de gikk tur i skogen ble det alltid fortalt små historier om prinser, prinsesser,
troll, tusser