– Ei finurleg bok der Israelkærleiken og antisemittismen gìng hand i hand. Eg meiner ikkì at Kolloen er antisemitt, men at romanen kann leida til antisemittisme. På bokumslaget stend: "ein burlesk, sår og politisk brennaktuell roman full av galskap og overraskende humor". Eg finn ikkì humoren. Låttleggèringi av Israels vener - som er reint mesterleg gòrt, med eitt unntak. Dei kristne han umtalar i boki høyrer (slik dei fører seg!) til eit onnor slag enn dei i Israelsmisjonen. Kolloen målar einfelde kristne som ikkì veit betre, stakar, og dei finst det sume av. Men det finst fleire einfelde på hi sida, som kauper alt og eitt media fortel ¿ ukritisk. Det sløye er at den uforvarande lesaren vert presentert for kristne soleides at ein ikkì kan føra ei sak mot han. Soleides er det noko machiavellisk yver skrivestilen. Han grip fat i historiske hendingar,"Lillehammerdråpet", frå 1973, og vrir på fakta og halvsanningar - og gìv lesaren eit inntrykk av at slik var det, og soleides var det ikkì. Dermed vert den ufunderte lesaren sitjande att med eit inntrykk av det Israel er den røynelege terroristen - i Midtausten - og på verdsbasis, og at einkvan som stiller spursmål ved den tanken er uvitande og einfeld.